بارش شهابی
زمین در حین گردش خود به دور خورشید، گاهی از میان تودههای ذرات عبور میکند. این ذرات که به نام شهابواره شناخته میشوند، گاهاً بقایای مرگ یک ستاره دنبالهدار و گاهاً بقایای سیارکها هستند. هنگامی که این شهابوارهها به جو زمین برخورد میکنند، در آتش میسوزند و ما اثر سوختن آنها را مشاهده میکنیم.
در حالتهای خیلی نادر، ذرات بزرگی از این شهابوارهها ممکن است از جو زمین عبور کرده و به سطح زمین برسند، که این ذرات به عنوان شهاب سنگ شناخته میشوند. موزه کاخ نیاوران و گنبد مینا در پارک آب و آتش تهران نمونههایی از این شهاب سنگها را در اختیار دارند.
این حوادث بسیار نادر هستند و بهطور عمده در سفرهای رصدی ما به بارش شهاب سنگها شاهد نخواهیم بود. بیشتر آنچه ما مشاهده میکنیم، اثر سوختن شهابوارهها در جو زمین است که به آن به عنوان بارش شهابی معروف است.
بارش شهابی چیست؟
شهابها بقایای برخورد تودههای ذرات در فضا با جو زمین هستند که در طول گردش زمین به دور خورشید اتفاق میافتد. این برخورد با جو زمین، زمانی که این تودهها وارد جو میشوند، منجر به سوختن آنها میشود. این تودههای معلق در فضا به نام شهابواره شناخته میشوند و بعد از سوختن، با نام شهاب شناخته میشوند. شما در آس چارتر سامانه خرید بلیط هواپیما، همیشه بلیط ارزان مشهد به تهران را خریداری کنید.
شهابوارهها در اکثر موارد، در برخورد با جو زمین، به جز رد نور، چیزی به جا نمیگذارند؛ اما در حوادث کمی، بخشهایی از آنها جدا شده و پس از عبور از جو، به سطح زمین میرسند. شهابوارهها اصطلاحاً بقایای ستارههای دنبالهدار از بین رفته یا سیارکهای کوچک هستند و برخورد تعداد زیادی از این تودهها با جو زمین، به وجود بارانی از نور در کهکشان منجر میشود که به آن بارش شهابی میگویند.
در زمان بارش شهابی، آنچه در زمین دیده میشود، واقعیتاً رد باقیمانده از سوختن شهابوارهها است. موزه کاخ نیاوران و گنبد مینا در پارک آب و آتش نمونههایی از شهابسنگهایی که در ایران به زمین برخورد کردهاند، نگهداری میکنند. بازدید از این شهابسنگها برای علاقهمندان به علم نجوم جذابتوجه خواهد بود. شدت و تعداد بارشهای شهابی در یک ساعت با پارامتر نشان داده میشود.
محققان در سالهای اخیر دنبالهدارهای ۴,۰۰۰ ساله را منشا اصلی بارشهای شهابی شناسایی کردهاند. بقایای این ذرات در مدارهای اطراف زمین در بازههای زمانی مشخص توجه کارشناسان را به خود جلب کرده و بررسیهای دانشمندان نتایج جالبتوجهی ارائه میکنند.
برخی از این آثار باقیمانده در مدارهای اطراف زمین بسیار کم سو و برخی شفاف و قابل تشخیص هستند.